τεκμορεύω

Α

εκδηλώνω την αφοσίωσή μου σε κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτγν. τ. σχηματισμένος κατά τη ρωμαϊκή εποχή από τον αρχ. τ. τέκμωρ (βλ. λ. τέκμαρ), ο οποίος, όμως, δεν εμφανίζει τ. με το αδύνατο θ. σε -ο-].